7de dag zondag 09-07-2023

De nacht begint rumoerig.  Jaimy hoest zoveel dat ze spuugt en er eigenlijk alleen maar slijm uitkomt wat echt dwars zat. Wanneer ze weer slaapt is ze onrustig. 

In de ochtend wanneer we gaan ontbijten stopt er precies een auto om mensen uit te laden en kunnen we mee naar beneden. Jaimy begint een heel verhaal tegen de chauffeur maar die reageert niet. Ze vraagt aan ons waarom die meneer niets tegen haar zegt en we leggen uit dat deze man spaans praat en engels tegen ons maar geen Nederlands kan verstaan of spreken. Hier snapt ze niks van. We zijn van plan om vanavond naar het strand van Benniras te gaan voor de zonsondergang en de locals die muziek maken met de drums. Ik vraag aan de chauffeur die ons naar beneden brengt vanaf hoelaat de locals muziek maken op het strand van Benniras. Zijn antwoordt: heel de dag. Ik vraag of ze doorspelen tot zonsondergang en hij zegt: ja. Mooi! Want dit willen we gaan meemaken. 

Na het ontbijt gaan we zwemmen. Om 11 uur ga ik met Jaimy naar de kids club want daar organiseren ze activiteiten.  Ze mag daar zelf kiezen wat ze wil doen en ze kiest voor verven. Wanneer het klaar is laten we het kunstwerkje in de kids club om te drogen. Jaimy heeft dit niet helemaal door, die denkt dat ik haar verfwerkje bewust achterlaat (wat heel goed had gekunt😜) en vervolgens wil ze niet mee naar het zwembad. Ze doet lekker op zn Jaimy's tegendraads.  Uiteindelijk loopt ze naar haar vader bij het zwembad. We zwemmen en dobberen nog wat in het rond en gaan daarna luchen.

Na de luch gaan we naar een strandje vlakbij het hotel: Calo Gracio. Ondanks dat het aan te lopen is gaan we met de auto. Vanwege de hitte en omdat het steil naar beneden is. Dat is op zich heen niet erg maar terug wel, zeker met 2 kinderen. Eenmaal daar zoeken we een plekje dichtbij het water. We zien dat best nog wat vrouwen topless zijn, sommige zien er opperbest uit en andere zou je liever bedekt zien.... Jessie en Mike gaan met hun snorkelmasker een stukje zwemmen en niet veel later komt Jessie haar vinnen halen.  Jaimy en ik blijven aan het begin van het strandje. Jaimy zoekt hier uiteraard weer naar steentjes en schelpen. Er zitten 3 meiden in het zand met hun voeten in het water en Jaimy begint tegen ze te praten. De meiden luisteren aandachtig naar haar en lachen vriendelijk maar geven geen antwoordt aangezien ze geen woord hebben verstaan van wat Jaimy zojuist heeft gezegd 😂. Jaimy vraagt aan me waarom ze niks tegen haar zeggen en ik leg weer uit dat ze een andere taal spreken. Ik vertaal het een en ander tussen Jaimy en die meiden in het engels en daarna zoekt Jaimy weer verder naar mooie schelpen. Die meiden geven ook wat mooie schelpen aan Jaimy en ze wordt hier erg blij van. Mike en Jessie komen inmiddels weer terug en Jessie vond het geweldig! Ze hebben allemaal mooi visjes gezien. Al was het niet zo mooi helder water als bij Portanitx. Hierna ga ik met mn camera wat foto's maken. Even oefenen bij volle zon. Een rots op en wat foto's van de omgeving maken. Het is zo warm! Ik ga weer naar beneden en dan gaan we weer naar het hotel om in het zwembad te duiken. Tot tegenzin van Jessie want die wilde eigenlijk nog gaan snorkelen met papa. We spoelen de voeten van de kinderen af en lopen dan naar boven waar de auto staat. Dankbaar dat we hier de airco in kunnen en niet nog naar boven de heuvel op naar het hotel moeten lopen 🤭. Bij het hotel duiken we meteen het zwembad in en gaan rond 16:30 uur naar de kamer. 

De ouders van Lily en Chloé wilde ook mee naar het strand van Benniras dus hebben we afgesproken om om 18:30 uur te gaan eten. Hierna gaan we direct door want het schijnt een goedbezocht toeristische trekpleister te zijn. Wij gaan met de auto en het andere gezin gaat met de taxi. Het is 36 minuten rijden en wanneer we er bijna zijn is het druk en staan verkeersregelaars het verkeer te regelen. Gelukkig vinden we een parkeerplek dichtbij het strand en komt het andere gezin tegelijkertijd aan. Er is ook een kleine hippiemarkt waar we een rondje lopen. Daarna zoeken we een plekje op het strand. We hebben 2 handdoeken meegnomen waar we op gaan zitten en we vragen ons af waar ze met de drums muziek gaan maken want dat horen en zien we nu niemand doen. Wel zien wel een groep mensen dansen op muziek die ze zelf hebben aangezet, maar die hebben waarschijnlijk een sappie teveel op. Ongeveer 10 minuten voordat de zon ondergaat komen er heel veel mensen het strand op lopen,  maar we horen nog steeds geen muziek. Vreemd want dat zou al wel moeten. Ik probeer hier wat mooie foto's te maken van de kinderen maar die hebben daar geen zin in, die willen alleen steentjes verzamelen. We kijken naar de prachtige zonsondergang op deze mooie plek op het strand van Benniras. Zonder drums op de achtergrond. Dat dan weer wel. Nadat de zon onder is maken we nog wat foto's en hier hoort Mike een aantal mensen praten. Ze zeggen: wij hebben gevraagd waar de muziek bleef en toen werd er gezegd, alle dagen behalve zondag maken de locals muziek. Mike spreekt deze mensen aan en ik vraag of dat echt zo is?? Ja,zegt deze mevrouw, ik heb het net gevraagd en alle dagen behalve zondag maken ze muziek, daar ben ik voor gekomen. En alle andere mensen die net kwamen waarschijnlijkheid ook. Wij vertellen dat wij ook daarvoor kwamen én dat ik het nog aan de chauffeur van vanmorgen heb gevraagd! Jezus! Echt balen dit! En dat andere gezin, die zijn met een taxi gekomen en hebben €56 enkele reis moeten betalen! Hun zeggen dat ze dit sowieso niet hadden willen missen. Gelukkig maar. Mike zegt dat we de auto nog een paar dagen hebben dus dat we een andere dag terug kunnen gaan. Nee dank je, ze stikken er maar in met die drums. Bij een strandtent halen we nog een ijsje en zakje chips voor de meiden en gaan dan terug naar het hotel.  Nu is het donker en er zijn hier geen lantaarnpalen.  Zelfs heel weinig reflectieborden en we gaan op een slingerende weg de bergen op en af. Jessie vind dit heel eng, zeker omdat we op een weg rijden waar we weinig tot geen verkeer zien. We komen (veilig) aan in het hotel en daar staat het andere gezin al die met een taxi terug zijn gegaan. Hun kleine meid Chloé vraagt of we nog een borreltje doen. Dit willen we wel, het is de laatste avond dat de meiden samen kunnen spelen want morgen gaan hun richting huis. 

We drinken en kletsen nog wat tot we om 23:30 uur naar de kamer gaan. Hier zegt (lees: huilt)  Jaimy dat we haar tekening vergeten zijn bij de kids club en ik zeg dat we die morgen wel ophalen. In de kamer wordt Jessie niet lekker en heeft ze het gevoel dat ze moet spugen. Daardoor raakt ze in paniek en mike helpt haar te kalmeren. Gelukkig spuugt ze niet en valt ze snel in slaap. Hopelijk hebben we nu een betere nachtrust 🤞